بر اساس یافته های پژوهشگران کمبریج و ساتامپتون، کمتر از نیمی از مادران به میزان توصیه شده سطح فعالیت بدنی متوسط تا شدید را رعایت می کنند و مادران کودکان خردسال از حداقل میزان فعالیت جسمانی برخوردار هستند.
فعالیت جسمانی، مخصوصا اگر در سطح متوسط تا شدید انجام شود، دارای مزایای متعددی برای سلامتی است و خطر طیف وسیعی از بیماری ها و مشکلات را از سرطان تا دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی را کاهش داده و در عین حال به حفظ وزن سالم و سلامت روان بهتر کمک می کند.
شواهد نشان می دهند که فعالیت جسمانی به والدین کمک می کند با چالش های روزانه فرزند پروری مقابله کنند؛ همچنین اگر والدین همراه با فرزندان خود فعالیت داشته باشند این روند به تقویت رابطه آنها کمک می کند. با این حال افراد دارای فرزند در مقایسه با افراد فاقد فرزند فعالیت جسمانی کمتری دارند.
به منظور ارزیابی اینکه خانواده ها به چه صورت تحت تاثیر میزان فعالیت جسمانی مادران قرار می گیرند، پژوهشگران دانشگاه کمبریج و ساتامپتون به تحلیل داده های مربوط به ۸۴۸ زن که در مطالعه پیمایشی زنان ساتامپتون در انگلستان شرکت کرده بودند پرداختند. زنان ۲۰ تا ۳۴ساله تحت مطالعه قرار گرفته و در سال های متعاقب تحت پیگیری قرار گرفتند. برای ارزیابی میزان فعالیت آنها یک شتاب سنج در اختیار آنها قرار گرفت.
زنان دارای کودکان سنین مدرسه به صورت میانگین دارای فعالیت جسمانی ۲۶ دقیقه ای متوسط تا شدید در روز بودند، اما زنان دارای فرزندان کوچک تر (چهار سال یا کمتر) حدود ۱۸ دقیقه در روز فعالیت جسمانی داشتند.
مادران دارای بیش از یک فرزند تنها ۲۱ دقیقه فعالیت جسمانی متوسط تا شدید در روز داشتند، اما نکته جالب توجه این است که مادران دارای چد فرزند زیر پنج سال در مقایسه با مادران دارای فرزندان سنین مدرسه فعالیت جسمانی سبک تری داشتند.
کمتر از ۵۰ درصد مادران فارغ از سن فرزندان خود دارای سطوح توصیه شده فعالیت جسمانی متوسط تا شدید بودند (۱۵ دقیقه در هفته).
دکتر کاترین هسکت از واحد همه گیر شناسی شورای مطالعات پزشکی در دانشگاه کمبریج مدعی است که “وقتی فرزند خردسال دارید، مسئولیت های فرزندپروری واقعا خسته کننده هستند و افراد به سختی می توانند غیر از زمانی که صرف مراقبت از فرزندان خود می کنند، زمانی را به فعالیت دیگر اختصاص دهند”.
ورزش یکی از اولین چیزهایی است که کنار گذاشته می شود و بخش عمده فعالیت جسمانی که مادران انجام می دهند معمولا دارای شدت اندک است.
با این حال وقتی کودکان به مدرسه می روند، مادران می توانند فعالیت جسمانی بیشتری داشته باشند. دلایل متعددی برای این شرایط وجود دارد که از جمله آنها می توان به فرصت بیشتر برای انجام فعالیت های شدید با فرزندان، بازگشت به شرایط قبل و رفت و آمد فعال تر در بیرون از خانه یا احساس راحتی بیشتر در تنهایی و فعالیت جسمانی اشاره کرد.
ریچل سمپسون، دانشجوی مقطع دکترا در واحد همه گیر. شناسی می افزاید: “انجام فعالیت جسمانی هم دارای مزایای کوتاه مدت و هم دارای مزایای بلند مدت است، مخصوصا اگر در حین فعالیت ضربان قلب افزایش یابد. اما وظایف مادرانه باعث می شود به سختی بتوان زمانی را به این کار اختصاص داد”.
ما باید به دنبال روش هایی برای تشویق مادران باشیم و هم این کار را تا حد امکان برای مادران آسان کنیم، مخصوصا برای مادرانی که دارای فرزند خردسال هستند، باید کاری کنیم که میزان فعالیت جسمانی شدید مادران بیشتر شود.
پروفسور کیت گادفری از مرکز همه گیر شناسی طول عمر MRC و مرکز مطالعات زیست پزشکی ساتامپتون NIHR می گوید: “دور از انتظار نیست که مادران دارای فرزند خردسال یا دارای چندین فرزند فعالیت جسمانی شدید کمتری داشته باشند، اما این اولین مطالعه ای است که به بررسی اهمیت این کاهش پرداخته است”.
دولت های محلی و برنامه ریزان و ارائه دهندگان خدمات تفریحی باید برای حمایت از مادران در انجام فعالیت جسمانی بیشتر اقدامات بیشتری انجام دهند.
