احساسات سهم بزرگی در زندگی روزانه همه ما انسان ها دارد و یکی از بخش های اصلی تربیت فرزندانمان می باشد.
لازم است والدین از بدو تولد با بازگو کردن احساس کودک او را با این مقوله آشنا کنند.
بطور مثال:
زمانیکه یک نوزاد دو ماهه برای کولیک احساس درد و ناراحتی می کند باید مادر نوزاد را بغل کند و با نوازش او إحساس نوزاد را انعکاس دهد. (عزیزم دلت درد میکنه خیلی درد داری، ناراحتیِ که گریه میکنی)
این رفتار می تواند در زمان خوشحالی نوزاد هم انجام شود.
مثال :از اینکه مامان تو رو بغل کرده خوشحالی مامان هم خوشحاله داره با تو بازی میکنه
تصور عموم این است که نوزاد متوجه چنین گفتگویی نمی شود، اگر به تحقیقات زمان بارداری نگاهی بیندازید می بینید که جنینی که در شکم مادر است کاملا به إحساسات مادر آگاه هست.
همچنین تحقیقات نشان می دهند مادرانی که در دروران بارداری اضطراب بالایی را تجربه کرده اند نوزادان بی قرارتری دارند.
بنابراین نوزاد کاملا متوجه احساسات مراقب و احساسات خودش می شود و بهتر است مراقب در طی روز و در تعامل با نوزاد به بازگو کردن احساسات بپردازد.
از سال دوم زندگی شناخت احساسات باید با آموزش های عینی و تصویری درباره احساسات مثل کاربرگ احساسات شروع شود یا درباره احساسات شخصیت‌های داستانی و کارتونی با کودک صحبت شود.بطور مثال صورت باب اسفنجی ببین داره گریه میکنه معلومه خیلی ناراحته یا اینکه در طی فعالیت های روزانه با کودک نیز ابراز احساسات را فراموش نکنید.
بطور مثال وقتی فرزند یکساله شما صورتتان را چنگ می زند، یا پسر پنج سالتان اسباب بازیش را به سمت شما پرتاب می کند در چنین مواردی احساس خود را باز گو کنید:
وقتی میزنی مامان دردش میاد
وقتی اسباب بازیت پرتاب میکنی بابا ناراحت میشه
یا وقتی عصبانی هستید، حس خود را با فرزندتان درمیان بگذارید، بچه ها آشفته بودن شما را تشخیص می‌دهند اما مخفی کردن آنها، باعث گیجی و ترسیدن فرزندتان میشود مثلا وقتی عصبانی هستید، حس خود را با فرزندتان درمیان بگذارید و اینکه آنها هم احساساتشان را انکار ميکنند اما صحبت کردن درباره احساسات، تجربه آموزشی خوبیست.
مثلا بگویید: من الان بخاطر موضوع پیش اومده عصبانی هستم و ضربان قلبم بالا رفته، داغ شدم و دلم میخواد فریاد بزنم.
لازم به ذکر است ابراز احساس خودمان به کودک و‌همینطور بازگو کردن احساس کودک زمان خوشحالی، ترسیدن، ناراحتی و عصبانیت از مراحل اولیه آموزش احساس به کودک است.
یکی از دلایل اصلی پرخاشگری در کودکان عدم شناخت و بیان احساساتشان می باشد.
کودکان با سرکوب کردن احساساتشان بتدریج دست به رفتارهای پرخاشگرانه می زنند یا علائم اضطرابی مثل ناخن جویدن، شب ادراریِ، مشکلات گوارشی و ترس های غیر طبیعی از خود نشان می دهند.
بنابراین توصیه می شود اگر کودک بالای دوسال دارید از شناخت احساسات را بصورت عینی شروع کنید برای انجام این کار می توانید متناسب با سن فرزندتان کاربرگ های احساسات را دانلود و چاپ کنید و به عنوان یک بازی در برنامه روزانه فرزندتان قرار دهید.
